تار : سازی است دارای دوکاسه ی به هم چسبیده ی تشدید کننده ی صدا که اولی را کاسه و دومی را نقاره می گویند.

نقاره کوچکتر از کاسه است و روی هر دوی آنها پوست نازکی  - پوست بره تو دلی – کشیده شده است . شش سیم نازک که دو به دو کوک می شوند ، از انتهای کاسه آمده و از روی خرک روی کاسه می گذرند و در انتهای دسته به گوشیهای کوک پیچیده می شوند . تار با مضراب برنجی که قسمتی از آن موم گرفته شده ، نواخته می شود . دسته ی بلند آن دارای دو اکتاو و نیم وسعت صداست و روی آن پرده هایی از جنس روده ی تابیده ی یا نخ جراحی بسته می شود . تار اصلی ترین و مهم ترین ساز موسیقی ایران است و صدایی خوش زنگ و پر طنین دارد . در تار 28 پرده بسته می شود . جنس کاسه ی تار از چوب گردوی کهنه ، جنس دسته از همان چوب همراه با استخوان و جنس خرک از شاخ حیوانات است .

 از نوازندگان و معلمان مشهور تار این افراد را می توان نام برد  : خاندان فراهانی (آقا علی اکبر ، آقا غلامحسین ، میرزا حسینقلی ، میرزا عبدالله ، آقا غلامرضا ، علی اکبر و عبدالحسین شهنازی )                                                       درویش خان ، اسماعیل و شکرالله قهرمانی ، مرتضی نی داود ، ارسلان درگاهی ، موسی معروفی ، علی نقی وزیری ، نورعلی برومند ، جلیل شهناز ، فرهنگ شریف ، شاپور حاتمی ، لطف الله مجد ، یحیی زرپنجه ، نصرالله زرین پنجه ، ابراهیم سرخوش ، سلیمان روح افزا ، غلامحسین بیکچه خوانی ، هوشنگ ظریف ، محمدرضا لطفی ، داریوش طلایی ، داریوش پیرنیاکان ، حسین علیزاده و کیخسرو پورناظری.

                                                                               نمونه ای از تار نوازی را بشنوید

منبع: ebtehaj.parsiblog.com